GÜVEN(SİZ)SİNİZ...

     Sadece tüm gece konuştuklarımızdan etkilendiğim için sana karşı bir şeyler hissetmeye başladım.Seni ilk gördüğümde açık konuşucam;ne boyun,ne kilon umurumda olmadı biliyor musun?
O an anladım ki biz seninle herşey oluruz..Hayat arkadaşı,dost,arkadaş..vs. Gözüm hiç birşey görmedi.Tenin tenime değmeden anladım sana susayacağımı...Nitekim öyle de oldu.Seni herşeyden çok sevdim.Doyamadım hiç,doymuyorum da hala.Her dakika yanında olma isteği sadece aşktan değil aynı zamanda ruhumun ruhunu hissetme zorunluluğundan...Nasılda muazzam bir aşkla anlatıyorum seni herkese...


  Çok seviyorum seni ama ne olacak benim bu gel-git'lerim???Tamam alttan alıyorsun teşekkür ederim ama bitsin artık ya dayanamıyorum artık...Omuzlarım taşıyamaz oldu hiç olmayan yükleri..Gereksiz, anlamsızsa benim bu kadar büyütmemem lazımdı.Ama yapamıyorsam nedeni ne?

 Saygı ve güvensiz sevgi olamaz, onlarsız sadece ihtiyaçlarını giderirsin. Saygı olmadan sevilebilir ama ona aşk denmez. Öyle bir kardeşi vardırki sevginin o olmadan sevgi kapının yanından bile geçmez. O ortadan bir an bile kaybolsa ordan uzaklaşmak ister, kaçacak delik arar. Sevginin bu vazgeçilmez kardeşi güvendir. Sevmek için güvenmen gerekir. Güven suyudur, mineralidir sevginin. Sevginin büyümesi, dallarının uzaması, çiçeklerinin güzelleşmesi için güven olmazsa olmaz koşuldur. Aslında insan kendi rahatı için güvenir. Her zaman onla ve yanında olamazsın. Yaşama devam edebilmen için güvenmen gerekir.


Bazen sevgi, bazen güven önden gider. Sevginin önde gittiği zamanlarda, güvenebilmek için bahaneler uydurursun. Ufacık emarelerden bir dolu sonuç çıkarırsın. Güveni en olmadık yerlerde ve en olmadık zamanlarda hissedersin karşındakine.

Güvensizlik prangalar gibi ayaklarına asılır, engeller seni. İstesen de sevemezsin güven olmadan. İlişki 4 ayaklı masadır. Bu ayaklar sevgi, saygı, güven ve sevişmektir. Güven bacağı olmadan bu 4 ayaklı masa, yavaş yavaş ve acıyla çürür. Oysa diğer 3 ayakdan biri olmadan da masa ayakta durur. Hatta bir çok ilişkide, özellikle eski olanlarında genelde bu 3 ayaktan biri eksiktir.

Güven sadece 1 kez kaybedilir. 2. şansı hiçbir zaman vermez insana. Sonrasında güven duymayan hep acabalar içinde kalır. Her an nerede olduğunu ne yaptığını bilmek istersin güvenini yitirirsen. Sürekli yanında olmasını, ya da bir şey aklına gelince hemen sesini duymak istersin. Sanki yanında olunca ve sana bakarken sana ait olacak. En kötüsü ise ona ulaşmaya çalışırken ona ulaşamamaktır. İşte o zaman tüm zemberekler atar ve her türlü kötü ihtimal insanın aklına gelir. Onun yanına koşarak, uçarak gitmemek için kendini zor tutarsın. Gitsen ve herşeyin normal olduğunu görünce dahi güvenin artmaz. Bir sonraki kriz anını beklersin, artık zincir kopmuş güven kaybedilmiştir. Bir açığını yakalayana kadar rahat etmezsin. Bu kadar hayalini kurup hayatı zehir ettikten sonra eninde sonunda o açık yakalanır. Açık küçük olsa dahi haklı çıkabilmek için küçücük olay dramatize edilip büyütülür. "Ben demiştim" der güvenmeyen. Kişi kendi hazırladığı çukura düştüğünü ve o kadar zamanı başta kendine olmak üzere etrafındaki birçok kişiye nasıl zehir ettiğini çok sonraları anlayacaktır. En kötüsü severken ve ayrılamazken güveni kaybetmektir.

Hangisi daha kötü, güvenip sonradan nasıl çirkin bir oyun içinde olduğunun farkına varmak mı, yoksa güvenmeyip hayatı kendine zehir etmek mi. Sanırım ikincisi daha kötü..

  Şimdi bu yazıyı okuyan kimse anlamayacak neden bunları yazdığımı...Ama sen biliyorsun işte..Sen çare olamazsan kimse yardım edemez bana..O yüzden sadece sana bu yazdıklarım...Bunlar belki de son çığlıklarım.Çok yardım ettin bana,az kaldı,çok az...Dayan biraz daha.Kurtulucam sanırım yakında...

                                                                                   BLACKCAT