Uzunca bir süre geçti yazmadan.Bu süreç içinde yaşanan; pişmanlık duyduğum ve zamanı geri almak istediğim bir hikaye yazmak istiyorum.
Yaklaşık 11 aydır süren bir birlikteliğim var ve biz mecburen bu 11 ayın 4 ayını ayrı geçirmek zorunda kaldık. Bu 4 ay da yaşandı ne yaşandıysa...İnsan hayatında bir kere doğru insanı bulduğuna inanıyorsa ne olursa olsun bu değerden vazgeçmemeli bence.Çünkü o'nu kaybetmek,diğer sevgililerinizi kaybettiğinizde yaşadığınız aşk acısı gibi olmuyor maalesef...
Uzak ilişkilerden oldum olası haz etmezdim zaten. Ama iş dolayısıyla gitmek zorunda kaldım sevgilimden uzağa.Tabi bu durumda da sorunlar kaçınılmaz oldu benim için...Kafamda paranoyalar kurmaya başlamıştım bile..Whatsapptan en son kime yazdı,niye beni aramadı,niye benim yanıma gelemiyor gibi düşüncelerle hem kendimi yiyip bitiriyordum, hem de ilişkimizi...
Sonunda kaçınılmaz son geldi ve biz ayrıldık.Bu dönemde kendimi fazlasıyla(!) özgür hissettiğim bir dönemdi.Sanki herşey önüme altın tepsilerle geliyordu.Uyuşturucu kullandım,artık bir sevgilim yoktu ve kendimi kimseye sorumlu hissetmediğim için kafama eseni yapabilirdim...Bir erkekle birlikte oldum.Hemde hiçbir şey hissetmediğim biriyle..Birkaç kez...Ama tek şeyi unutmuştum.VİCDAN!!! birkaç gün sonunda kendime geldim,yaptıklarımı kimseye bir açıklama yapmadan kenara attım.Fakat hiçbir şey sandığım gibi gitmiyordu.Ben hala O'nu seviyordum.Gidip alışveriş yaparak biraz kafamı dağıttım.O'nu özlemiştim...Ama yaptıklarımdan sonra herşey çok daha zor olmaya başlamıştı benim için artık.Tüm olan biteni ona anlatmak zorundaydım ve eğer o da beni özlediyse herşeyi bilerek devam etmek onun en doğal hakkıydı...Herşeyi anlattım.Tabi böyle bişeyi duymak kimsenin hoşuna gitmez.Onun da dünyası yıkıldı.Beni seviyordu ama böyle bişeyi kabul ederek devam etme düşüncesi...
Sonunda geri döndüm.Herşeyi yüzyüze konuşmak için yanına gittim.Karşılaması beklediğimden de soğuk oldu.Bir an hiç tekrar birlikte olamayacağımızı düşündüm.Akşam yemeğe çıktık.Karşılıklı konuşmaya başladık.O da benim yokluğumda biriyle tanışmış,eve almış hatta bizim yatağımızda yan yana yatıp uyumuşlar ama tekrar barışırız diye kızla hiçbir şey yapamamış..İçimde fırtınalar koptu,sinirlendim,üzüldüm ve bunun faydası yoktu olan olmuştu artık..Biz barıştık ama hala eskisi gibi değiliz.Hala birbirimizi seviyoruz fakat yatağa yattığımızda onun aklına gelenler yüzünden eksik bişeyler var aramızda..Umarım herşey yakında düzelir.Ben hatamdan fazlasıyla ders aldım.Kendi acımdan çok,onu o kadar üzgün görmek beni mahvediyor...
Hayatımın kadını dediğiniz insanı,hayatınızda hiç bir önemi olmayan insanlar için yarı yolda bırakmayın...
BLACKCAT
